Veel te vaak wordt inclusie benaderd als een probleem dat moet worden opgelost of als een lijstje dat kan worden afgevinkt. Door deze benadering blijft inclusie vaak oppervlakkig en negeert het de grotere onderliggende kwesties. Het leidt bijvoorbeeld tot ‘gelegenheidsdiversiteit’ of ‘window dressing’, maar bevraagt de diepgewortelde systemische problemen van uitsluiting waarmee we in de samenleving te maken hebben en de blinde vlekken die we als mensen hebben niet.
Een inclusieve samenleving is een samenleving waarin verschillende stemmen worden gehoord, waarin macht gedeeld wordt, en waarin we empathisch met elkaar samenleven en voor elkaar zorgen. Meerstemmigheid is essentieel om elkaar te vinden in onze verschillen. Op systemisch niveau betekent inclusie ook dat we onze samenleving zien als een ecosysteem van relaties en onderlinge afhankelijkheden. Ons gedrag beïnvloedt anderen, met wie we minder verbonden zijn, zowel geografisch als op verschillende momenten in de tijd.
Wat gebeurt er als we inclusie als een proces benaderen? Als we geen snelle kant-en-klare oplossingen bieden voor problemen waar specifieke gemeenschappen of groepen mee kampen, maar ervoor kiezen om inclusie als een continue collectieve inspanning te zien, die zowel in snelheid als in context varieert? Hoe kunnen we werken aan een inclusieve samenleving door na te denken over onze eigen (persoonlijke en maatschappelijke) positie in een proces van leren en ontleren?
In de Embassy maken we de keuze om inclusie te benaderen als een continu proces van leren en ontleren. Een leerproces waarin we samen verkennen hoe we onze eigen denkpatronen kunnen bevragen en hoe we alternatieve systemen kunnen ontwerpen voor een toekomstige samenleving gebaseerd op sociale cohesie. We creëren ontmoetingsruimtes om van en met elkaar te leren, waarin we kwetsbaar kunnen zijn en fouten mogen maken. En we beseffen dat dit proces nooit voltooid is.
Dit jaar biedt de Embassy een inclusieve ruimte voor uitwisseling en ontmoeting.
Verschillende ontwerpen laten ons zien hoe meerstemmigheid kan bijdragen in vormen van representatie en anders-zijn. Workshops en gesprekken bieden ons praktische handreikingen voor gezamenlijk leren. Door het delen van ontwerpmethodes, zoals ontwerp antropologie en embedded design, leren we weg te blijven van snelle oplossingen en langdurige, lokale, gezamenlijke handelingsperspectieven te ontwikkelen.
Bezoek de Embassy of Inclusive Society, ga mee op verkenning naar je eigen denkpatronen en neem deel aan het proces van leren en ontleren.
Dit narratief is geschreven voor Creatief Leider Shay Raviv, met de bijdrage van velen stemmen, in het bijzonder Joanne Houmes, Sanne Karssenberg, Sophie Knight, Paulien Melis, Malique Mohamud, Setareh Noorani, Esteban Gomez Rosseli, Julie Trienekens, Penyue Yang. Beeld: Jeanne van Heeswijk en Afrikaanderwijk Cooperative, Mobile of Interdependency (Acts of Balance), 2014, ©Janssen&Adriaans.
Vázquez, R. (2021). Vistas of Modernity: Decolonial aesthesis and the end of the contemporary. Mondriaan Fund.
Sendra, P., Sennett, R., & Hollis, L. (2022). Designing disorder: Experiments and disruptions in the city. Verso.
