Pleidooi voor radicale kwetsbaarheid

Kunstenaar Roos van Geffen werkt met video, installatie en fotografie. De centrale vraag die zij stelt in haar kunstpraktijk is: Wat betekent het om mens te zijn? Ze onderzoekt verschillende manieren om het mens-zijn zelf te onthullen, waarbij het lichaam (of delen ervan) de vertolker is van abstracte ideeën.  Haar werk was o.a. te zien bij Buitenplaats Doornburgh Maarsen,  The Human Impacts Centre (VS), Palazzo Barolo (IT), Battersea Arts Centre (VK), The Art Pavillion (VK), Fotodok Utrecht, Stedelijk Museum Schiedam, VOX-POP Amsterdam, Museum Tot Zover en Museum Jan Cunen (NL).

Roos van Geffen

Foto’s afkomstig van werk van Roos van Geffen:

Moeder & Kind
Dit tweeluik bestaat uit een film en een zeephand. De hand is van de moeder van de kunstenaar, gemaakt van zeep en ruikend naar mirre. Mirre betekent bitter, in de bijbel verwijst het naar het lijden van het kind. De kunstenaar waste zich dagelijks met de zeephand en filmde de verschillende stadia van de vervorming. Je ziet de hand steeds gladder en kwetsbaarder worden. Uiteindelijk zijn de uiteinden van de vingers heel dun; een vinger breekt zelfs af. In Moeder en Kind zijn associaties met liefde en zorg voelbaar, net als ook meer complexe gevoelens als lijden en afhankelijkheid. Het wassen met moeders zeephand kan gezien worden als een zuiveringsritueel, vanuit het verlangen om pijn weg te kunnen wassen.

Drift
is een foto-installatie onder water, waarbij 25 enorme portretten net onder het wateroppervlak zweven in de grachten van Almere Haven. Mensen van alle leeftijden kijken je met een directe blik aan, van onder het wateroppervlak. Na verloop van tijd tast de natuur de foto’s aan en neemt ze over. Slib, algen en vuil hechten zich aan de foto’s, waardoor steeds veranderende abstracte silhouetten ontstaan. Verschillende factoren zijn van invloed op hoe de afzonderlijke beelden veranderen: de hoeveelheid slib, of er vogels zijn, veel of weinig kroos, vuil in het water etc. Zo heeft elke plek, elk ecosysteem, zijn eigen proces van aantasting, steeds ontstaat een nieuw en ander vergankelijk beeld. Drift gaat over het kwetsbare evenwicht tussen de mens en zijn omgeving en onderzoekt onze relatie met de natuur. Het werk roept vragen op zoals; neemt de mens de natuur over, of de natuur ons? Zijn wij onderdeel van die natuur, of zijn we eraan overgeleverd? Bieden we weerstand? of drijven we met de stroom mee?